24 oktober 2008

Optimistisch de winter in

Posted in Naseizoen 2008 bij 14:37 door fietsvrouw

Het einde van het seizoen. Parijs-Tours en de Ronde van Lombardijen, daar was niets mis mee, maar er was ook niet veel over te schrijven. Over Kohl en Schumacher deed ik ook maar liever het zwijgen. Ik had graag de hele persconferentie gezien waarin Kohl in tranen uitbarstte, want er was duidelijk heftig in geknipt en ik ben benieuwd naar wat precies de emotionele trigger was van zijn tranen, en ook of er een journalist nog heeft doorgevraagd over de ‘iemand’ van wie hij de cera had gekregen. Op tv was dat geen van beide te zien: we zagen alleen een renner bekennen en breken, en dat was het dan.

Toch is er zo aan het einde van het seizoen bij mij enig optimisme over de dopingontwikkelingen. Sinds het ‘geval’ Kohl hoor ik genuanceerde opvattingen – alsof die ineens meer ruimte krijgen. In de terugblik op het seizoen die afgelopen zondag door Studio Sport werd uitgezonden (nog te zien), was dat het meest opmerkelijke. Ruimte voor uitspraken als:

  • Nergens wordt zo streng gecontroleerd als in de wielersport, dus het probleem lijkt er groter dan in andere sporten, maar is misschien wel juist kleiner (en het zou daarom belachelijk zijn om wielrennen de Olympische status te ontnemen – als er sporten mogen meedoen waarvan de bonden niet eens aan out-of-competition-controles doen).
  • Ploegleiders hebben boter op hun hoofd als ze de vermoorde onschuld spelen als hun renner wordt betrapt (zeker als ze ‘zondaars’ uit andere ploegen altijd moeiteloos kunnen aanwijzen op grond van buitengewone prestaties).
  • De ASO-organisatie en de Franse dopinglaboratoria hebben te veel belang bij het opsporen van gebruikers om daar stevig mee te scoren.
  • Vijf procent betrapten in de Tour is juist weinig.
  • Dopinggebruik is menselijk.
  • De berichtgeving over wielrennen is suggestief. Meesterlijk moment vond ik de terechtwijzing van Karsten Kroon na de samenvatting van de dopingproblemen in de Tour. Nadat Schumacher, Kohl en Ricco de revue waren gepasseerd, verschenen Sastre en Fränk Schleck in beeld, terwijl de commentaarstem iets zei als ‘het dopingonderzoek is nu gesloten’. Terecht zei Kroon dat zo de suggestie werd gewekt dat zijn twee ploeggenoten alleen maar niet betrapt zijn omdat het onderzoek niet verder is gegaan. Mart Smeets begreep dat eerst niet, of hij speelde dat, maar moest het later wel toegeven. Puntje voor Kroon, die er verder maar wat uitgeblust bijzat.

De hoop voor het volgende seizoen is dat doping dus een normalere plaats gaat krijgen in deze sport: minder centraal, minder hetze, minder heksenjacht, minder draconische straffen, minder dramadramadrama.

Minder extreme reacties vooral ook. Want dat Gerolsteiner meteen stopte, zodat Rebellin niet mee kon doen aan de Ronde van Lombardijen, of dat de Duitse tv ophoudt met het live uitzenden van de Tour, of dat de Ronde van Duitsland niet meer georganiseerd wordt – dat is allemaal niet de individuele verantwoordelijkheid of schuld van Kohl en Schumacher. In een column in de NRC van twee weken geleden vergeleek Hugo Camps de dopingaffaires in het wielrennen met die in het voetbal. Daar trekken club en sponsor de beste advocaten uit de kast, hup, einde aantijgingen, en niemand heeft Jaap Stam ooit zien huilen op tv vanwege zijn nandrolon-affaire. Op dat punt is wielrennen juist te weinig professioneel, en is het te veel ieder-voor-zich, en als we alles kunnen afwentelen op een paar renners, blijven we verder lekker buiten schot.

Maar goed, er is hoop, en als ik de beelden zag van het afgelopen seizoen, dan was het een prachtig seizoen. Met als hoogtepunt voor mij de finale van de wegwedstrijd in Peking. De Vlaamse commentatoren riepen vorige week Cancellara uit tot renner van het jaar, en daar ga ik in mee: in die Olympische wegwedstrijd werd hij derde, even later won hij het verwachte goud in de tijdrit, daarnaast won hij klassieker Milaan-San Remo en rittenkoers Tirreno-Adriatico, met het schrappen van Schumacher daarbij ook nog een etappe (tijdrit) in de Tour, en in diezelfde Tour was hij een geweldige knecht voor Sastre. Wat een veelzijdigheid! In Bettini en Zabel heb ik afscheid moeten nemen van twee ‘vriendjes’ in het peloton, maar gelukkig fietst Fabian nog wel even door.

Er is veel om reikhalzend naar uit te zien. Blijft de Tour inderdaad spannend tot de beklimming van de Mont Ventoux op de dag voor Parijs? Komen er titanengevechten tussen Contador, Armstrong, Basso? Hoe gaat Thomas Dekker het doen bij zijn nieuwe ploeg? Gaat Robert Gesink ons al verrassen? Over minder dan vijf maanden barst het alweer los, en inde tussentijd zijn er zesdaagsen en ander baanwielrennen en veldrijden, maar vooral schaatsen om ons mee te vermaken.

Zo rond de Omloop het Volk meld ik me wel weer. Of eerder, bij belangrijk nieuws of tussendoor als daar aanleiding toe is. Goede winter gewenst!

Louise